بیلیارد نوعی بازی است که در فضای سرپوشیده در میزی مستطیلی پوشیده با ماهوت سبز) با ۳ یا ۱۵ گوی و میله‌ای چوبی بازی می‌شود. بیلیارد در ایران با روشی مأخوذ از روسیه بازی می‌شود. هر یک از گوی‌ها را شار (معادل کلمه گوی در زبان روسی) خوانند. تاریخ اختراع بیلیارد معلوم نیست. در فرانسه نوعی بیلیارد در قرن ۱۶ میلادی رواج داشت، و پیش از آن هم بازی شبیه آن معمول بود. در انگلستان بیلیارد در زمان شکسپیر رایج بود.

این ورزش در ابتدا در فضای باز انجام می‌شد اما پس از مدتی به مکان‌های سربسته بر روی میز پوشیده از پارچه سبز که شبیه به چمن بود تغییر مکان یافت.

این بازی برخلاف ورزش‌های توپی دیگر دارای توپ‌های زیادی است.

بیلیارد بازی ای است که در فضایی سرپوشیده و بر روی میزی مستطیل شکل و به همراه گوی‌های که به آن‌ها توپ گفته می‌شود و توسط چوب که با آن به توپ‌های بیلیارد ضربه زده می‌شود انجام می‌شود.

روش بازی

ابتدا با ضربه زدن به توپ سفید به سمت مثلث توپ‌های رنگی، بازی را می‌شکنیم و در اصطلاح با ایجاد بریک بازی بیلیارد را آغاز می‌کنیم. پس از این ضربه ۲ حالت پیش می‌آید: اول اینکه هیچ توپی وارد حفره های میز نشود، بنابراین بازی به حریف سپرده خواهد شد. دوم اینکه یکی از توپ‌ها وارد حفره‌ها شود، که در این حالت بازی در دست شما قرار می‌گیرد.
 در این حالت شما باید یک توپ رنگی به غیر از شماره ۸ را انتخاب کنید و بگویید که قصد دارید آن را به کدام حفره وارد کنید. اگر توپ هدف را به حفره وارد کردید، می‌توانید تک تک سایر توپ‌های رنگی را نیز وارد حفره ها کنید. هدف این است که ابتدا توپ‌های رنگی را وارد حفره کنید
 و پس از اتمام آن‌ها توپ شماره هشت (ایت بال) را وارد حفره کنید.و هر کسی که ایت بال را وارد حفره کند برنده است.

انواع

این ورزش بر اساس دسته‌بندی فدراسیون جهانی به دو رشته زیر تقسیم‌بندی می‌شود.

    پاکت بیلیارد (pocket billiard)
    اسنوکر (snooker)

در ایران

ورزش بیلیارد بعد از انقلاب ۱۳۵۷ مورد تحریم روحانیون شیعه و همچنین آیت الله خمینی قرار گرفت و به عنوان نماد حکومت شاهنشاهی و تجملات حرام و ممنوع اعلام شد و سازندگان و فروشندگان تجهیزات آن مورد تعقیب قرار گرفتند. این ورزش در سال ۱۳۸۰ و با تأسیس فدراسیون بولینگ و بیلیارد جمهوری اسلامی ایران رسمیت پیدا کرد و چند سالی است که در ایران به صورت همگانی درآمده است.